Wet beperking ziekteverzuim en arbeidsongeschiktheid vangnetters (wet Bezava): waar moet de wekgever rekening mee gaan houden? Welnu: meer premie betalen, meer reintegratie inspanningen (per direct) en wellicht eigen risicodrager ZW/WGA worden.

De wet “Bezava” heeft belangrijke gevolgen voor zowel werkgevers als werknemers.

Werknemers die recht hebben op een Ziektewetuitkering omdat zij ziek uit dienst zijn gegaan (of ziek zijn geworden binnen vier weken na uitdiensttreding) worden al na een jaar gekeurd op WIA-normen en komen daardoor mogelijk na een jaar al in de WW.

Van werkgevers worden met ingang van 1 januari 2014 worden ook premies geheven voor de Ziektewet- en WGA-uitkeringen van zogenaamde ‘vangnetters’.

Daarbij gaat het per saldo om werknemers die ziek bij de werkgever uit dienst gaan (of die ziek worden binnen vier weken na uitdiensttreding). Voor middelgrote en grote werkgevers is de hoogte van deze premie geheel of gedeeltelijk afhankelijk van de hoogte van de uitkeringen van de ex-werknemers.

In plaats van deze gedifferentieerde premies te betalen kunnen werkgevers kiezen om de betreffende uitkeringen als eigenrisicodrager zelf te gaan betalen. Hoe dan ook ontstaan echter voor deze werkgevers potentieel zeer hoge kosten als aan een ex-werknemer een Ziektewet- of WGA-uitkering wordt toegekend.

De inwerkingtreding van de wet Bezava heeft ook belangrijke gevolgen voor de arbeidsrechtpraktijk. Niet langer is het immers per se zo dat na de uitdiensttreding van een werknemer de kosten van de werknemer voor de werkgever eindigen. Werkgevers(advocaten) zouden daarop moeten anticiperen, niet alleen bij de afwikkeling van ontslagzaken maar ook bij het aangaan van arbeidsovereenkomsten. Werknemers(advocaten) krijgen daardoor te maken met gewijzigd gedrag van hun wederpartijen en dienen zelf de risico’s onder ogen te zien van een vervroegd einde van een eventuele Ziektewetuitkering.

Tijdens de cursus zullen niet alleen de gevolgen voor de arbeidsrechtpraktijk worden belicht, maar is ook aandacht voor de systemen van de gedifferentieerde premie en het eigenrisicodragen in het algemeen. Wat betekent de keuze voor het ene of het andere systeem voor de werkgever en wat zijn de gevolgen van elk van beide systemen?

Overige informatie

Over de Wet beperking ziekteverzuim en arbeidsongeschiktheid vangnetters (BeZaVa).

Op 1 oktober 2012 is de Wet beperking ziekteverzuim en arbeidsongeschiktheid vangnetters in het Staatsblad gepubliceerd. Deze wet regelt dat werkgevers met meer dan ongeveer 10 werknemers met ingang van 1 januari 2014 een hogere gedifferentieerde premie gaan betalen als aan een werknemer die ziek uit dienst is gegaan een Ziektewet- of WGA-uitkering wordt toegekend.

Werkgevers kunnen die premie (verhoging) voorkomen door als eigenrisicodrager de Ziektewet- of WGA-uitkering van deze “vangnetters” zelf te gaan betalen. Voor de WGA-uitkering van “vangnetters” is dat echter pas mogelijk vanaf 2016, en dan alleen voor de WGA-uitkeringen van vaste werknemers en vangnetters tezamen. Het gevolg daarvan is dat de premie die WGA-eigenrisicodragers nu aan hun verzekeringsmaatschappij dienen te betalen in 2016 aanzienlijk dreigt te worden verhoogd.

Werkgevers die hun arbeidsongeschiktheidslasten willen beperken, moeten er voor gaan zorgen dat ook werknemers met een tijdelijk contract die ziek uit dienst gaan, worden gere-integreerd. Dat vraagt om een hele nieuwe benadering van werknemers met een tijdelijk contract. Daarbij komt dat het mede gaat om werknemers die inmiddels al zijn uitgevallen wegens ziekte, zodat het vereiste nieuwe re-integratiebeleid eigenlijk per direct zou moeten worden ingevoerd. Werkgevers moeten zich bovendien afvragen of zij er goed aan doen om eigenrisicodrager voor de Ziektewet te worden en of zij eigenrisicodrager voor de WGA moeten worden dan wel blijven.

De gevolgen van deze Wet beperking ziekteverzuim en arbeidsongeschiktheid vangnetters (BeZaVa) worden nog steeds sterk onderschat.

Over de docent:

mr. Joop van Zijl, advocaat te Tilburg. Al sinds de invoering van de wet Pemba in 1998 houdt hij zich bezig met de advisering en begeleiding van werkgevers ten aanzien van premiedifferentiatie en eigenrisicodragen, eerst in de WAO en later in de WGA.

Tijdens de cursus zal de nadruk liggen op de positie van de werkgever. De volgende vragen zullen aan de orde komen:

• Wat zijn de kosten van een langdurige arbeidsongeschikte werknemer voor de werkgever?

• In welke mate beïnvloedt de toekenning van een Ziektewet- of WGA-uitkering aan een (ex-) werknemer de hoogte van de gedifferentieerde premie van de werkgever?

• Hoe wordt de gedifferentieerde premie berekend?

• Voor welke uitkeringen geldt dat zij de hoogte van de gedifferentieerde premie beïnvloeden?

• Voor welke (ex-) werknemers geldt dat de toekenning van een uitkering de hoogte van de gedifferentieerde premie van de werkgever beïnvloedt?

• Wat kunnen werkgevers doen om te voorkomen dat tijdelijke werknemers een Ziektewet- of WGA-uitkering krijgen die de hoogte van de gedifferentieerde premie beïnvloedt?

• Wat zijn de gevolgen als een werkgever besluit eigenrisicodrager voor de WGA te worden? En wat als de werkgever juist besluit daarmee te stoppen?

• Op welke punten wijkt het eigenrisicodragen van Ziektewetuitkeringen af van het eigenrisicodragen van WGA-uitkeringen?

• Wat zijn de rechten en verplichtingen van de werknemer als een werkgever eigenrisicodrager is?

• Wat kunnen werkgevers die geen eigenrisicodrager zijn c.q. willen worden, doen om de re-integratie van vangnetters te bevorderen?

• dhr. mr. J.P.M. van Zijl advocaat bij Kantoor Mr. van Zijl B.V. te Tilburg